Last but not least: Cape Town!

Lieve allemaal,

Hier is ie dan: ons laatste blog! Het klinkt misschien wat cliché, maar het is waar: time flies when you're having fun! We kijken terug op een onvergetelijke reis met als afsluiting een week Kaapstad. Voordat we beginnen met het emotionele gedeelte van dit blog, kijken we eerst terug op onze laatste bijzondere reisweek.
Dinsdagochtend kwamen we aan bij ons hostel: Once in Capetown. Een super gezellig en trendy hostel op een goede locatie. We kwamen er pas later achter dat we midden in DE restaurantstraat van Kaapstad zaten. Aangezien we veel goede verhalen gehoord hadden over Waterfront besloten we daar als eerste heen te gaan. Het was heerlijk weer, dus we slenterden wat rond en bestelden een goede lunch met uitzicht over de haven. Met dit heldere weer was het DE unieke kans om de Tafelberg te bezichtigen. Je kan een klim overwegen van 4 uur of gewoon met de kabelbaan gaan. Zoals jullie weten hebben we er al een 6-urige hike door Drakensbergen op zitten, dus we dachten laten we lekker stoppen op ons hoogtepunt;) De keuze werd dus de kabelbaan, wat al een belevenis opzich was. Het was niet zomaar een gondel die je kent van wintersport, nee je kon er met 50 man in! Terwijl de kabelbaan omhoog ging, draaide de vloer rond (voor de jongeren onder ons, we moesten even denken aan de Drie Gezusters). Dit was een mega raar gevoel, je kon je nergens aan vasthouden. Eenmaal boven aangekomen was het veel groter dan we verwachtten. Vanaf beneden lijkt het een smalle top, maar je kon er hele routes op lopen. We besloten onze eigen routes te lopen en vooral van het uitzicht te genieten. Wauw, wat is dat prachtig. We kregen vanaf de Tafelberg een beetje een idee hoe de stad in elkaar zit en welk hoogtepunt waar ligt. Dit is echt een ervaring die je gedaan moet hebben als je in Kaapstad zit, super! Waarschijnlijk spreken de foto's voor zichzelf;) Onze eerste avond in Kaapstad hebben we doorgebracht in een heel leuk restaurantje: Bombay Bicycle. Het sfeertje was heel leuk en de bediening was verkleed in een Arabische stijl.
Op woensdag zijn we naar Bo Kaap geweest. Dit is een islamitische wijk tegen een heuvel aan waarin alleen maar gekleurde huisjes staan. Zo leuk en gezellig om te zien! Vervolgens zijn we naar het strand gegaan in Clifton Bay. Hier had je wel 4 strandjes naast elkaar liggen. De taxi chauffeur vertelde ons dat elk strand een ander publiek aantrekt. Zo is er bijvoorbeeld een familiestrand (nr 1) en een gaystrand (nr 3). Het was ons niet helemaal duidelijk op welk strand wij beland waren, maar het was heel relaxed. Het is zo gaaf om te zien hoe hoog de golven hier waren. Even rustig baden in de zee zat er dus niet echt in. Na het strand zijn we een stokbroodje, brie en wijn gaan halen. Het was nog zo'n helder weer dat we besloten een picknick te houden boven op de berg: Signal Hill. Vanaf daar hebben we de zonsondergang bekeken. Het was heel mooi om de zon de zee in te zien zakken. We hadden helaas geen dekentje meegenomen, dus we hadden het snel koud! We merken echt dat het weer hier aan het veranderen is, het wordt namelijk herfst.
Donderdag hadden we een druk dagje. We hadden een tour geboekt om de meeste hoogtepunten op één dag te bekijken. We startten bij Houtbay, een leuke haven waar je met een boot naar de zeehonden kan varen. De ochtend begon zonnig, maar zodra we in Houtbay aankwamen was het mega bewolkt en winderig. Wij hadden natuurlijk weer geen vestje bij ons. We hebben het geweten, kippenvel everywhere! Naast de kou op de boot hebben we ook nog doodsangsten uitgeslagen. De zee was zo wild, dat die boot bijna omsloeg voor ons gevoel. We zagen de krantenkoppen al voor ons: 2 Nederlandse meiden overboord geslagen op weg naar de zeehonden, ze hebben ze helaas nooit mogen begroeten....Maaar gelukkig hebben we de beesten wel gedag kunnen zeggen en kunnen bewonderen. Heel leuk om zoveel van die grauwe bruine vetzakken op een rots te zien chillen:) Vervolgens gingen we de bus weer in om de Chapman's Peak route te rijden. De chauffeur vertelde ons dat hele stukken bos afgebrand zijn. Je kon dit heel goed zien, de hele natuur was verwoest en zwart. Toch waren de uitzichten nog steeds heel mooi vanaf deze route. We kwamen aan bij Boulders Beach. Op dit strand zijn heel veel pinguins te vinden. De zon scheen weer volop en toch wel een beetje gek om pinguins in de zon te zien waggelen. Wat was het water daar blauw, ongelofelijk. De foto's zeggen wederom genoeg.
Na de pinguins gingen we door naar Cape Point, het zuidelijkste punt van Zuid-Afrika. We sprongen op de mountain bike voor een tocht. Echter, de tocht bleek maar 5 km lang te zijn. Mijn god wat een eitje, het was veel te kort! Grappig om te zien dat mensen uit landen waar ze niet vaak fietsen zoveel moeite hadden om vooruit te komen. Na de tocht kregen we een heerlijke lunch aangeboden om vervolgens dan echt naar het zuidelijkste punt te gaan. Eerst moesten we nog even een klim van 1000 treden trotseren om bij de vuurtoren bovenop de berg te komen. Het uitzicht was alweer prachtig. Oneindige zee om ons heen, in de verte de bergen in het water en een strandje dat wel uit een tijdschrift geknipt leek. Nadat we alle treden weer naar beneden hadden gelopen gingen we naar Kaap de Goede Hoop. Natuurlijk even een foto gemaakt bij het beroemde bord van de Kaap. Ook hebben we nog even op de rotsen staan shinen, voor wat leuke kiekjes! Al met al een heerlijke tocht met veel mooie indrukken! Deze leuke dag hebben we afgesloten met halve liters bier bij het hostel.
Vrijdag hebben we eens een shopdagje ingelast. We zijn naar de Century City Mall geweest. Dit is een immens groot winkelcentrum net buiten de stad. Dit centrum had wel 4 verdiepingen en eindeloze gangen. We zijn natuurlijk een paar keer verdwaald, maar we hebben wat leuke kleren gekocht! 's Avonds zijn we bij Paradiso gaan eten, een leuk restaurantje in onze straat. Daarna hebben we voor het eerst kennis gemaakt met Longstreet, DE uitgaanstraat van Kaapstad. We hebben gemerkt dat we vooral in deze straat erg op onze spullen moeten letten. Gelukkig lopen in deze straat wel veel beveiligers rond. We hebben wat kroegjes bezocht en tot in de late uurtjes gedanst, gezelligheid!
Vanochtend werden we met een zwaar hoofdje wakker. We hebben ons katerontbijt gegeten bij de Old Biscuit Market. Dit is een overdekte markt met allemaal eetkraampjes. Zoveel verschillende en vooral lekkere dingen, jammie! Zeker leuk om een keer mee te maken! In de middag zijn we nog een echte Afrikaanse markt op gegaan. Dit was meer een souvenir walhalla. Elk kraampje had ongeveer dezelfde spullen, dus daar waren we redelijk snel uitgekeken. Vanavond is dan ons laatste avondje met z'n tweeën, want Rik komt morgenvroeg in Kaapstad aan. Maandag hebben we nog op de planning staan om met z'n drieën naar Robbeneiland te gaan. Dit schijnt ook heel indrukwekkend te zijn, dus we zijn benieuwd!
Tot slot willen we jullie allemaal heel erg bedanken voor alle lieve en enthousiaste reacties op onze verhalen! Het heeft ons echt goed gedaan om te merken dat mensen ons volgden. Dan zijn we nu aangekomen bij het emotionele stukje.....Wat gaan we Zuid-Afrika en het avontuur samen missen!! Gelukkig kunnen we vooruit kijken op het selecteren van 4000 foto's, het maken van een film van al onze kleine filmpjes en lachen om alle herinneringen die we van onze reis hebben. Natuurlijk hebben we ook zin om jullie allemaal weer te zien en een knuffel te geven. Voor nu blijft het een dubbel gevoel om naar huis te gaan, maar ach we hebben een top tijd gehad!

Dikke kus van ons en 'baie dankie' allemaal!

xxx

Van township naar villawijk!

Lieve allemaal,

Onze tweede reisweek zit er alweer op. Charlotte heeft nog één reisweek te gaan en Roos ziet Rik weer bijna! We schrijven ons blog vanuit een luxe villa, waar de tante en oom van Charlotte verblijven. Heerlijk om even te genieten van luxe en natuurlijk gezelligheid! We hebben sinds tijden weer in een lekker zwembad gezwommen, met een prachtig uitzicht. We eindigden ons vorige blog met de voet van Charlotte. Het gaat nu gelukkig iets beter. Het dode stuk is uit de voet en heeft plaatsgemaakt voor een 'gezonde' wond. Waarschijnlijk komt het allemaal weer goed, maar heeft het wel nog even tijd nodig. Laten we beginnen bij het begin van onze week.

Vanuit Storm River Village gingen we weer met de Bazbus naar de volgende bestemming: Knysna. Dit is een leuk stadje met een haven. We hadden voor zondag een bootcruise geboekt om de zonsondergang vanuit het water te bekijken, maar helaas regende het dus hebben we het gecancelled. We hadden een lekker luie dag en zijn uiteindelijk met een filmpje in bed beland. De volgende dag hebben we voor het eerst in ons leven gebruik gemaakt van een wasserette. Heerlijk om al onze kleding weer even fris te hebben. Op den duur gaat toch alles naar die muffe backpack ruiken. 's Middags zijn we naar het Elephant Park gegaan. We hadden mazzel, we konden nog een rit op de olifant boeken voor die dag. Voordat we op de olifant gingen rijden, kregen we de gelegenheid om ze te voeren en aan te raken. Wat zijn die slurfen lang zeg! Heel grappig om ze te voeren. Aan het eind van de middag was het tijd voor de rit. We vonden het wel een beetje spannend om op die beesten te klimmen. Gelukkig hebben we geen last van erge hoogtevrees. Ook had iedereen een gids voor zich zitten, die je heel stevig vast moest houden. Dat voelde wel veilig! De olifanten luisterden goed naar commando's zoals: 'loop door', 'doe het rustig aan' en 'ga zitten' (toen we eraf moesten stappen). We merkten wel dat ze getraind zijn door de rangers. Ook liepen de olifanten keurig in een rij en wisten ze wie ze moesten volgen. Dinsdagochtend hebben we op het terras nog even van Knysna in de zon genoten. Rond het middaguur kwam de Bazbus alweer en gingen we naar Oudtshoorn. Deze plaats staat bekend om de struisvogels en de mooie grotten. De volgende dag hebben we dan ook een tocht gemaakt. We begonnen bij de grotten, de rit er naartoe was al prachtig! De grotten waren immens groot, zo bijzonder dat dit natuurlijk ontstaan is. Wel een beetje jammer dat er net een bus met Duitsers was geloosd... Gelukkig namen wij de Engelse tour, dus hadden we er geen last van! Na de caves zijn we naar een struisvogelfarm gegaan. Was leuk om te zien, maar we hebben beiden niks met die beesten. Ze zijn maar eng! We kregen een zogenoemde 'nekmassage', waarbij we een bak met voer voor ons moesten houden en de struisvogels aan beide kanten langs je nek in de bak pikten. Van de massage hebben we niet veel gevoeld, maar grappig was het wel (zie de foto's ;)). Vanuit de struisvogelfarm zijn we met de mountainbike terug naar het hostel gefietst, een hele mooie route! Het landschap was hier veel droger, woestijnachtig. De volgende dag hadden we het plan om de Swartbergpass op te gaan. Helaas hadden we pech met het weer in de ochtend, waardoor we besloten om wat langer in bed te blijven liggen. 's Middags hebben we een kroegentochtje door Oudtshoorn gedaan. In elk restaurantje hebben we een wijntje genuttigd. Gelukkig kwam de zon ook nog door, genieten! Vrijdag hadden we een lange rit met de Bazbus voor de boeg. Onze volgende bestemming was Stellenbosch. Dit is echt een studentenstad en bekend als wijnstad. Het plaatsje ziet er heel pittoresk uit, met bijna alleen maar witte gebouwen. Ook zie je bijna alleen maar witte mensen. We zijn meer in het luxe deel van Zuid-Afrika beland. We hebben vrijdagavond gezellig gegeten met natuurlijk een vino (sinds tijden weer een keer uit een mooi glas!). Ook zijn we gaan stappen. Dit was voor ons gevoel echt lang geleden! Bij Kwa Mama gingen we iedere vrijdagavond uit. Tijdens het reizen zaten we vaak te ver van de bewoonde wereld af. Dus we namen het ervan! Een hele gezellige avond gehad en de volgende dag natuurlijk een beetje brak ;). Daarom besloten we geen wijntour te doen, maar om de kater op het strand uit te slapen. Het grappige was dat het strand ook echt 'Strand' heette. Het Afrikaanse taaltje lijkt echt op het Nederlands. Het was een mooi strand en aan het eind van de dag ook nog de zonsondergang gezien.

Bij terugkomst wilden we nog wat geld pinnen. Helaas komt nu een iets minder leuk verhaal, we zijn beroofd van onze pinpas en creditcard. Het was even schrikken, maar gelukkig is de schade beperkt gebleven omdat we de kaarten snel geblokkeerd hebben. Ongelofelijk dat mensen zo sneaky kunnen zijn. Het beseft ons wel weer dat we écht moeten opletten en niemand kunnen vertrouwen. Dit gaat ons niet weer gebeuren! We probeerden ons er snel overheen te zetten en te blijven genieten van de dingen die nog op het programma staan.

Zondagochtend werden we opgehaald door Jacqueline en Ruud (oom en tante van Charlotte). We hebben Franschhoek bezocht, een plaatsje dat eigenlijk maar uit één straat bestaat. We zijn wat winkeltjes ingelopen en hebben lekker koffie gedronken met z'n allen. We merkten al snel dat het bloody hot was, dus we konden niet snel genoeg naar huis rijden om het zwembad in te plonsen. En wat voor een huis! Het is een super luxe villa met alles erop en eraan. Dit is wel wat anders dan het township waarin we leefden bij Kwa Mama. We hebben een vleugel met ieder een eigen kamer en badkamer. We vielen met onze neus in de boter! Bedankt Jacq en Ruud! Vandaag hebben we een heel mooi strand bezocht, Camps Bay. Vanaf daar heb je prachtig uitzicht op de Tafelberg en Lion's Head. We hebben dus al wat van Kaapstad gezien, maar de komende dagen zullen we nog meer kennismaken met de stad. We hebben nog een week om alles te ontdekken! Dit betekent dat we volgende week ons laatste blog schrijven, dan zit ons avontuur er op. We kunnen dan zeker terug kijken op een mooie tijd!

Veel liefs van ons en een dikke kus

Backpacken it is!

Lieve allemaal,

Onze eerste reisweek zit er op. We zijn al op veel plaatsen geweest en we hebben veel verschillende mensen ontmoet. We vertelden jullie in ons vorige blog dat we aan waren gekomen in een oase van rust in Bulungula. We sliepen in een rond roze hutje op een heuvel uitkijkend op zee. De volgende dag werden we wakker met regen, maar gelukkig brak in de middag de zon door. Die kans grepen we natuurlijk om naar het strand te gaan. En wat voor strand! We voelden ons even alleen op de wereld, heel het strand was voor ons alleen. Geweldig mooi uitzicht, soms is het gewoon niet te beschrijven wat voor moois we allemaal zien. In de middag hadden we allebei een massage geboekt, die door een local werd gegeven. Het was lekker, maar niet zoals wij het in Nederland gewend zijn. Klinkt verwend….Het was een massage zonder muziek en in een hele koude kamer. Ze vergat even dat wij in onze bh op een gammel bed lagen!
Dinsdag gingen we met een shuttle weer terug naar Mthatha, waar de Bazbus ons op zou halen. We reden door de bergen over hobbelige weggetjes naar Mthatha, waar we vervolgens 2 uur lang moesten wachten. Gelukkig hadden we kaarten en Yathzee bij ons om de tijd te doden. Lang leve duizenden! ’s Avonds kwamen we na 8 uur rijden aan in Port Elisabeth. Daar deelden we onze kamer met twee Libanese mannen. Toch wel gek om met mensen op een kamer te slapen die je eigenlijk helemaal niet kent. Aan de andere kant maakt dit het reizen juist ook zo leuk, je leert zoveel verschillende mensen kennen. Woensdagochtend om 9:00 kwamen we aan in Jeffreys Bay. Het eerste pluspunt was het zonnige weer. Verder was het een super relaxed hostel met uitzicht over zee. We besloten om een supermarkt op te zoeken in de buurt, zodat we ons eigen ontbijt en lunch konden verzorgen. In de vorige hostels hadden we steeds ontbijt en lunch besteld. Nu konden we zelf ‘koken’, dat voelt toch meer als het echte backpackersleventje. We kwamen in een heel andere wereld terecht dan de Wildcoast. Jeffrey’s bay is meer bewoond en echt een surfersplaats. Aangezien surfen niet een van de goedkoopste bezigheden is, kon je zien dat de mensen het veel beter hadden hier. Wij konden natuurlijk ook niet achter blijven en hebben een surfles genomen. De eerste uitdaging was al om in onze wetsuit te komen, mijn god wat zit dat ding strak! Vervolgens moesten we samen de boarden sjouwen naar zee, pfoeh dat was ook al een work-out. En het echte surfen moest nog beginnen. We waren in totaal met z’n drieën en één instructeur. We gingen eerst droog oefenen op het strand, dat moet er heel komisch uitgezien hebben. Daarna gingen we oefenen in het water. De hoge golven waar we normaal niet eens in durven zwemmen, voelden met het board in je hand best veilig! We merkten al snel dat het niet zo makkelijk is als het lijkt. Je hebt heel erg de neiging om op je knieën op dat board te gaan zitten, maar dat moet je dus juist niet doen. Verder was het sleutelwoord: peddelen!! Echt een hele gave ervaring! Oefening baart kunst, want op het eind konden we al beter met het board overweg en zelfs blijven staan:) Na het surfen hadden we ten eerste een mega zoute smaak in onze mond en ten tweede waren we uitgeput! Klaar voor een middagje chillen bij het hostel en aan het strand. Bij het hostel heb je leuke picknicktafels met uitzicht over zee waar je in de middag en in de avond kan genieten. Super leuk sfeertje! ‘s Avonds hebben we onszelf verwend met een etentje. We kregen dit restaurant als tip door en het was zeker de moeite waard. Een stylisch restaurant met een tafeltje aan zee, zeer romantisch diner voor twee;) We hebben voor het eerst springboksteak op, heerlijk vlees!
Vrijdagochtend hadden we onze backpack weer ingepakt om naar de volgende bestemming te gaan. Tot nu toe gaat het in- en uitpakken heel erg goed, we gebruiken eigenlijk alleen het bovenste deel van de backpack. Tijdens het reizen zet je soms je ijdelheid even opzij, want je hebt best vaak dezelfde kleren of vieze kleren aan. Niet overal kun je wassen en je hebt ook geen zin om helemaal onderin de backpack te graaien. Maar dit heeft ook z’n charme! Om 10 uur kwamen we aan in Storm River Village. Onderweg zagen we al dat we in een totaal ander landschap terecht kwamen, meer bossen en meer bergen. Ons hostel heet Dijembe en zit midden in het bos. We hebben een prachtige kamer met eigen badkamer. Ze hebben hier een huisschaap, zo bizar! Dat beest stapt hier steeds parmantig rond. Gister stond hij ineens naast ons bed, dat was wel ff schrikken. Aangezien het super mooi weer was, besloten we om meteen wat actiefs te gaan doen hier. We gingen naar Tsitsikamma park. Dit is een prachtig natuurpark. Alleen met rondlopen en om je heen kijken kun je al een hele dag vullen. Wij besloten om ook een activiteit te gaan doen, zodat we de omgeving wat meer konden zien. Dit werd kajakken! We waren met een groep van ongeveer 10 mensen. We gingen kajakken op de wilde zee en vervolgens door de bergen en grotten heen. Na een korte instructie stonden wij helaas vooraan om de kajak in te stappen. We moesten dus demonstreren hoe je NIET uit de kajak moest vallen. Natuurlijk namen wij dit moment om ons zwaar voorlul te zetten en juist WEL uit die verrekte boot te vallen. We zaten misschien 1 seconde in de kajak en toen sloeg een grote golf ons om. Ja lachwekkend voor iedereen, maar schrikken voor ons;) Het stukje kajakken over de wilde zee was wel even eng, maar daarna was het vooral genieten. Halverwege de tocht lieten we de kajak voor wat het was en sprongen we op een lilo. Dit is een soort luchtmatras. Op ons buik peddelden we door de smalle grotten en om de rotsen heen. Echt uniek om zo de caves te bewonderen! Op de terugweg besloot de gids dat de zee te wild was om terug te kajakken, dus dan maar te voet over de rotsen heen. Dit was wel even een onaangename verrassing voor ons, knikkende knietjes!
Vandaag onze laatste dag bij dit hostel en dan gaan we weer verder naar de volgende plaats: Knysna. Onze dag begon vandaag iets minder leuk. Charlot heeft al meer dan een week een wond op haar voet die maar niet beter wordt. De wond zag er zo onaangenaam uit dat we, in overleg met het thuisfront, naar een dokter zijn gegaan. Aangezien we midden in de bush zitten was dit niet echt een makkelijke opgave. Ook is het vandaag een nationale feestdag hier, waardoor veel apotheken en praktijken niet open zijn. We moeten terug naar Jeffreys Bay om een kliniek te bezoeken. Daar aangekomen kregen we niet zo’n goed nieuws: de wond lijkt voort te komen uit een spinnenbeet. De dokter vond dat we al veel eerder langs hadden moeten komen, want het werd nu gevaarlijk. Dus nu aan de antibiotica en wat zalfjes, hopelijk wordt het snel beter! We gaan zo maar eens lekker in een hangmattie chillen, Charlot met haar voet omhoog! (Hanny, Roos zal goed voor ’t pootje zorgen). Morgen op naar de tweede reisweek, we zijn benieuwd wat we weer voor avonturen gaan beleven!

We houden jullie op de hoogte.

Veel liefs!

Ps: de foto's van ons vorige verhaal zijn nu ook toegevoegd aan de fotoserie.

Een voldaan gevoel!

Een bewogen werkweek!

Lieve allemaal,

Onze laatste volle werkweek bij Kwa Mama hebben we achter de rug. Inmiddels zijn er twee maanden om, wat vliegt de tijd! Toch hebben we nog steeds genoeg te doen. Het was dan ook een week vol activiteiten. Afgelopen maandagavond gingen we met Nompumezo (de vrouw die met haar drie kinderen bij Kwa Mama werkt en woont) uiteten. Dit was nog een cadeau voor haar verjaardag. Voor haar was het heel bijzonder om uberhaupt naar een restaurant te gaan. Het was dan ook grappig om te zien hoe ze worstelde met haar bestek, omdat ze normaal altijd met haar handen eet. Je zag aan haar glimlach dat ze van de avond genoot, daar deden we het voor!
Dinsdag was de dag van de opening van onze bookshop. Sara had dit idee al helemaal uitgedacht. Verkleed als Mary Poppins en haar twee hulpjes Wendy (Roos) en Sandy (Charlotte) gingen we het township in om onze boeken uit te stallen. Kwa Mama heeft door de jaren heen heel veel boeken gedoneerd gekregen. Niet alle boeken zijn bruikbaar voor het onderwijs wat we bij Kwa Mama geven, dus zo ontstond het idee om een boekwinkel te beginnen. Sommige kinderen worden te weinig blootgesteld aan ‘het leren lezen’, dus door de boeken voor maar 1 rand (8 eurocent!!) aan te bieden probeerden we het lezen te promoten. Het was een groot succes! In de 2,5 uur dat we met onze boekenkraam langs de weg stonden, hebben meer dan 100 mensen een boek gekocht. Dit hadden we van te voren nooit verwacht! Zo schattig als een vader zijn laatste geld geeft om drie boeken te kopen voor zijn kinderen. De kraam stond vanaf het begin omringd met kinderen uit alle hoeken van het township, die geld aan hun ouders vroegen voor het kopen van één boek. Af en toe was het dan ook wel zielig om te zien dat sommige kinderen echt geen geld kregen van hun ouders, omdat ze dit gewoon niet hadden. Vanwege de stormloop van afgelopen dinsdag, gaan we morgen weer met ons kraampje langs de weg staan. We hebben er zin in!
Verder moest er natuurlijk ook gewoon gewerkt worden deze week. Het lukt ons aardig goed om het werk wat meer uit handen te geven. We werken nog steeds met de drie groepen en een doordraai systeem. Woensdag hadden we samen met de leerkrachten het volgende programma bedacht:
- klas: aanleren van woorden met het thema wilde dieren. De kinderen zaten in een cirkel en er lagen dierenknuffels in het midden. Verder had de leerkracht (Nompumezo) een poster van alle wilde dieren in haar handen. Eerst probeerde ze de engelse benamingen voor de dieren aan te leren, door dit aan te wijzen op de poster. Vervolgens moesten de kinderen één voor één de juiste knuffel pakken die matchte met het engelse woord die de leerkracht zei en aanwees op de poster.
- toybox (soort overdekte speelplaats): Spelen met keukens en poppen. Ook hierbij werden woorden aangeleerd van voorwerpen die je in de keuken gebruikt. Denk bijvoorbeeld aan: voedsel, pannen, vork, lepel etc.
- buiten: de kinderen zaten aan tafeltjes. Dit was de creatieve groep. De kinderen kregen allemaal een vel papier die ze blauw moesten verven. Het blauwe gedeelte moest de lucht voorstellen. Vervolgens moesten ze met watten de wolken creeëren. Wij hadden natuurlijk van te voren wel even de wolken op het papier getekend voor de kids. Het resultaat was echt heel leuk om te zien.
De leerkrachten pakken het werken in de 3 groepen goed op, maar ze vinden het lastig om zelf activiteiten te bedenken. Zij zouden het liefst elke dag hetzelfde doen en elke middag in de speeltuin spelen. We hebben daarom samen met Sara een lijst met activiteiten per groep gemaakt, waaruit de leekrachten elke dag kunnen kiezen. Daarnaast hebben we hen nog een keer duidelijk gemaakt dat een goede voorbereiding het halve werk is! Hopelijk zien we komende week wat terug van de lijst die we opgesteld hebben. Om 17u stonden er weer 60 kinderen op de stoep voor de jeugdavond. Inmiddels zit hier ook een goed systeem in, omdat we er hulp bij hebben gekregen. Zo hebben we één man die de kinderen kung fu geeft, één man die dansles geeft en dan hebben we nog twee werknemers die karate en voetbal met de kinderen doen. Je ziet dat je met deze oudere kinderen veel meer kan dan met de jongere kids. Ze zijn zo gemotiveerd om dingen te leren!
Afgelopen donderdag hebben we de brieven geselecteerd die de kinderen geschreven hebben om mee te mogen naar de Rain Farm. We hebben 64 brieven gekregen, de kinderen hebben goed hun best gedaan. We mochten alleen maar 30 kinderen meenemen. Het was dus niet altijd makkelijk om te selecteren, omdat je elk kind zo'n uitstapje gunt! Donderdagavond tijdens de jeugdavond hebben we bekend gemaakt wie mee mochten en wie niet. Sommige kinderen waren zo ongelofelijk blij dat ze mee mochten, maar anderen waren ook teleurgesteld. Niet alle kinderen die mee mochten op safari, waren aanwezig bij Kwa Mama. We zijn daarom met een aantal kinderen het township in gegaan om de tickets voor de Rain Farm alsnog aan huis te overhandigen. Het blijft bijzonder om te zien hoeveel verschillende huisjes je tegenkomt in het township. Het is zo armoedig, maar tegelijkertijd zie je toch veel opgewekte mensen als je door de straten loopt.
Vrijdag was het dan zover: de Rain Farm dag! Om 1 uur kwamen de kinderen naar Kwa Mama toe. Ze kregen eerst allemaal een lunch. Vervolgens gingen we met drie auto's richting de Farm. Voordat we in de drie jeeps werden verdeeld met alle kinderen keken we vanuit de Farm naar het uitzicht. De kinderen keken hier al hun ogen uit en ze hadden nog niet eens veel dieren gezien. Wij zaten met alle meiden in één jeep. Het was heel leuk om de reacties van de kinderen te zien als ze een dier van dichtbij zagen. Voordat de echte safari begon, moesten de kinderen eerst werken op een veld. Dit was als tegenprestatie voor een gratis safari. De kinderen moesten onkruid wieden op een heel groot veld. Met zoveel mankrachten ging het heel goed, het onkruid verdween als sneeuw voor de zon! De rangers waren heel blij met zoveel goed werk in een kort tijdsbestek. Wij hopen dat we nog een keer terug mogen komen met de tweede groep kinderen die nu teleurgesteld waren, omdat ze niet mee mochten.
Gisteravond hebben we lekker genoten van een Afrikaanse braai. Het was een heerlijk warme en heldere avond met veel sterren en een bijna volle maan. Genietend met de hele Kwa mama familie in een cirkel om het vuur en op de achtergrond een lekker muziekje: gezellig! Dit deed ons weer beseffen dat we het zo erg naar ons zin hebben met de mensen die hier wonen. Het is dan ook een gek idee dat we over 5 dagen afscheid moeten nemen van al deze lieve mensen. Wat gaan we ze missen, maar natuurlijk ook al die lieve kleine brownies! Het afscheid nemen is rot, maar we hebben wel heel veel zin om te gaan reizen. We zijn weer klaar voor een nieuw avontuur! We hopen jullie tijdens onze reis ook op de hoogte te kunnen houden, maar aangezien we niet zeker zijn van wifi kunnen we dit niet beloven.

Voor iedereen in Nederland: Geniet daar van jullie eerste lentedag, dan gaan wij vandaag genieten van de 67e zomerdag;)

Veel liefs en dikke kussen!

Een avontuurlijke week!

Lieve allemaal,

Vorige week vertelden we jullie over ons eerste deel van de tour. De safari was al een geweldig onderdeel, maar afgelopen week hebben we ook weer veel bijzonders meegemaakt. Zondagochtend werden we opgehaald door onze gids. We begonnen met een citytour door Durban. Wij wonen hier heel dichtbij, maar hadden de stad eigenlijk nog nooit gezien. Durban is niet echt een mooie stad, maar er is genoeg bedrijvigheid. We zagen het stadion, waar tijdens het WK gevoetbald werd. Daarnaast hebben we verschillende marktjes bezocht. Een van deze markten was een kruidenmarkt. De kruidenmarkt bestaat uit kraampjes met kruiden die dienen als geneesmiddelen. De mensen hier geloven dat deze kruiden hen kan genezen, pas als het echt mis is met hen gaan ze naar een ziekenhuis. Uiteindelijk zijn we ook nog naar een township gegaan. De 'huizen' die daar stonden, waren zo krakkemikkig en op elkaar gepropt. Ongelofelijk!

Aan het eind van de middag was het tijd om naar een echte zulu-familie te gaan om de nacht daar door te brengen. We werden ontvangen door een jongeman: Jason. Hij begon direct te vertellen over de tradities van hun cultuur. Vrij snel liepen we met hem mee naar een rivier. Als je je als man binnen de zulucultuur met een vrouw wilt verloven, dan moet je naar deze rivier lopen en van een bepaald soort riet een armbandje vlechten. Wij mochten dit proberen, maar wat was het moeilijk! Het was wel duidelijk dat Jason dit niet voor de eerste keer deed. De armband dient als een soort verlovingsring die ze dan dragen en waarmee ze bij de ouders goedkeuring vragen voor hun relatie. Na afloop liepen wij alledrie met een armbandje om en oohooh wat voelde Jason zich het mannetje! Ook maakten we kennis met andere tradities van de zulu's. We leerde de zuludans, pfoeh daar moet je een conditie voor hebben. Ook mochten we de kleding van hen aanpassen, natuurlijk wilde onze Jason maar al te graag mee op de foto;) Een andere gewoonte is hier om met je handen te eten. We konden niet achterblijven, dus we pakten een homp rijst en kneedden het fijn en hoppa in je mond. Ze schijnen dit te doen om het eten meer smaak te geven. Na het eten hebben we nog een goed gesprek met Jason gehad over de rolverdeling van mannen en vrouwen, anticonceptie en homoseksualiteit. Zo bizar hoe groot de verschillen zijn in vergelijking met Nederland. De rolverdeling is zeer traditioneel, de man heeft het altijd voor het zeggen. Voordat men gaat trouwen, moet de vrouw bewijzen dat ze nog maagd is (rietdans die we eerder bespraken). Aan de man wordt niks gevraagd. Een jongen wordt pas echt een man als hij besneden wordt rond de leeftijd van 21. De hele familie is getuige van deze gebeurtenis. Wat betreft anticonceptie, hij haalde meteen een pak condooms onder zijn bed als bewijs dat hij ze gebruikt. Ondertussen heeft hij wel op zijn 17e (hij is nu 21) een kind verwekt bij een 13 (!!) jarig meisje. We vroegen hem wat hij van homo's vond, dit kon volgens hem echt niet. Dit had ook wel met geloof te maken. We hebben hard gelachen over de manier waarop hij vertelde over deze onderwerpen, we zijn blij dat we in Nederland geboren zijn:) Het slapen was ook nog een hele belevenis, we dachten dat we met z'n drieën in een rond gebouw gingen slapen, maar de hele familie lag ineens naast ons op de grond.Even relaxed naar de wc voor het slapen gaan, zat er ook niet in. De wc was een klein betonnen gebouwtje en stond aan de rand van de afgrond, wat ontzettend goor. Ze gebruikten folders als wc-papier. Voor de ervaring zijn we er één keer boven gaan hangen, maar de volgende keren hebben we wildgeplast achter het gebouw.

Na een gebroken nacht werden we weer opgehaald door Patrick om naar Drakensbergen te gaan. De eerste dag hebben we een tocht te paard gedaan in de bergen. We gaven nog aan dat we beginners waren, maar daar gaf de instructeur geen gehoor aan. We werden de bergen op gestuurd over de stenen en hobbels alsof we nooit anders deden. Een beetje eng was het wel, maar we vertrouwden onze paardjes! Geweldig mooie ervaring:) De volgende dag hebben we de Sani pass gedaan. De bekende route door de bergen om naar de top van Drakensbergen te gaan. We reden in een jeep over de zandigerige en steenachtige wegen. Dit was niet echt boobieproof laten we maar zeggen. Wat een prachtig uitzicht, je kan het haast niet beschrijven. WAUW! We hebben ook weer een stempel bij in ons paspoort, want we passeerden de grens bij Lesotho. In dit land leeft een heel apart volk, het leek wel een nomadenvolk. Het leven daar is zeer primitief in hutjes, die wel honderden meters uit elkaar stonden. De mensen zagen er ook anders uit dan de zulu's, ze droegen gewaden en kwamen vaak te paard langs. Hierna gingen we lunchen en wel in de hoogste pub van de wereld (2874 meter). Je zou zeggen dat we hier een biertje hebben gedronken, maar het werd warme chocolademelk! Zo koud daar in onze korte broekies.

Onze derde en laatste dag was het heftigst. We stonden mega vroeg op om aan onze 6 uur durige hike te beginnen. Het eerste uur was mega zwaar, we klommen alleen maar omhoog. We zeiden nog tegen elkaar: Waar zijn we in godsnaam aan begonnen? Gelukkig stopten we tussendoor genoeg, zodat we even op adem konden komen en van het landschap konden genieten. Wat was het prachtig, het was weer heel anders dan wat we zagen tijdens de Sani pass. Je had echt een sound of music gevoel, we waren in de middle of nowhere. Tijdens deze hike vertelde onze gids verschillende weetjes over de bushman en de schilderingen op de rotsen. Het was een zware, maar een unieke en mooie belevenis. 6 uur klauteren en afdalen, we hebben het maar mooi gedaan!

Woensdagavond om half 9 kwamen we weer bij Kwa Mama aan. We waren doodop! Gelukkig hoefden we nog maar twee daagjes te werken en dan was het weer weekend. Donderdag stonden we op met ongelofelijk veel spierpijn, maar we werden toegeroepen door alle kleine lieve kinders die ons gemist hadden. Super schattig! We organiseerden weer een meeting met de leraren en vertelden hen dat we in 3 groepen wilden blijven werken. Zij moesten de activiteiten bedenken en uitvoeren. Daarnaast moeten de leraren vanaf nu in de middag bedenken wat ze de volgende dag willen doen met de kinderen. Vrijdag ging dit heel goed. Wij waren er om vragen te stellen en zij deden het werk wat we donderdag hadden afgesproken.

Vrijdagavond was jeugdavond iets anders dan normaal, het was maar een uurtje van 17u tot 18u. Vanaf nu is het elke avond jeugdavond, maar dan maar een uurtje. De groep wordt dan in kleinere groepen verdeeld en er worden dan verschillende activiteiten gedaan (voetbal, karate, poulen, dans en basketbal). Het aantal kinderen wat nu komt is veel groter, ze vinden de activiteiten super leuk! Ook stromen er steeds meer brieven binnen over wilde dieren, wat de kinderen toegang geeft tot de Rain Farm. Het is heel leuk om deze brieven te lezen, we kijken uit naar komende vrijdag om met 30 kids een safari te gaan doen.
Na jeugdavond zijn we weer lekker gaan stappen met z'n allen om vervolgens de volgende dag door onze wekker heen te slapen. Het was namelijk Beach-clean dag! De kinderen uit het township die altijd bij kwa mama komen stonden hier met 60 man om 9u in de ochtend paraat. Gezien het aantal kinderen moesten we een aantal keer op en neer rijden. Op het strand kreeg elk kind een blauwe handschoen en een plastic zak. De kinderen vonden het geweldig om te doen. Na het harde werken mochten de kids een duik in de zee nemen en wij konden natuurlijk ook niet achterblijven. Met kleren aan sprongen we het water in en alle kinderen hingen om onze nek. Sommige kinderen waren zelfs nog nooit op het strand geweest, heel leuk om al die kleine zwarte kinderen op het strand te zien lopen. Toen we thuis kwamen kregen alle kinderen een lekkere boerenworst als beloning voor het harde werken! Wij zijn vanavond uitgenodigd om uit eten te gaan, omdat we zo goed geholpen hebben met het schoonmaken van het strand.

Inmiddels hebben we nog maar twee weekjes hier bij Kwa Mama. Het voelt heel dubbel, aan de ene kant hebben we super veel zin om te gaan reizen. Anderzijds voelen we ons hier nu zo thuis en gaan we sommige mensen ontzettend missen!

Tot volgende week weer!

Liefs!

The Big Five!

Lieve allemaal,

Deze keer een blog op zaterdag. Vandaag hebben we een lekker lui dagje na een gezellig avondje stappen. Stappen hadden we van te voren niet ingepland, want we zitten midden in onze tour. We hebben onverwachts een dagje tussendoor bij Kwa Mama, omdat de planning van de tour een dag verschoven is. Na wat biertjes bij Kwa Mama, konden we Frieda natuurlijk niet alleen laten gaan voor dansjes in de kroeg!
Afgelopen week zijn we op safari geweest in Hluhluwe/Umfolozi. Morgen begint het tweede gedeelte van de tour (Drakensbergen), maar eerst even onze belevenissen van afgelopen week!

Afgelopen maandag zijn we onze week iets anders dan normaal gestart. Voordat de dag begon, organiseerden we een meeting met de leerkrachten. Het leek ons slim om de leerkrachten voor de bereiden op ons vertrek van afgelopen woensdag. De rollen werden omgedraaid. Wij waren de luie leerkrachten en zij de 'echte' leiders van die dag. We vroegen hen wat zij vandaag als activiteiten wilden doen met de kinderen, zij moesten dus het programma maken. Op een paar puntjes na ging het best goed, dus dat gaf ons wel echt een trots gevoel. Ze leren zeker wel iets van wat wij de afgelopen weken hebben laten zien! We hadden er wel vertrouwen in dat de leerkrachten het een week zonder ons aan kunnen. Wij moeten lekker genieten van onze tour en vooral proberen los te laten, dat is soms lastig.

Woensdagochtend begon onze 7 daagse tour. We werden om 7:00 opgehaald door onze gids Patrick. Een super aardige Indische man, die echt alles voor ons deed. We mochten zelfs onze tassen niet zelf naar de auto dragen. Onderweg pikte we Bheki op, onze Zulu-gids voor tijdens de safari. In de auto vertelde hij interessante verhalen over de Zulu-cultuur. Zo zei hij: wanneer je wil trouwen met een vrouw, kost dat je 11 koeien. Deze koeien geef je dan aan de vader van de bruid in ruil voor zijn dochter. Wanneer je uit een welgesteld gezin komt, ben je 22 koeien kwijt. Ook is het toegestaan om met meerdere vrouwen te trouwen. In plaats van de ring die wij kennen als symbool van trouw, dragen de vrouwen hier een rok van koeienleer. Daarnaast heeft de koning het hier goed bekeken. Ieder jaar mag hij tijdens de rietdans een vrouw uitzoeken. De voorwaarde voor deelname aan de rietdans is dat elke vrouw maagd moet zijn. Hoe kun je dit volgens hen zien? Iedereen heeft een rietstok in de hand, wanneer deze omknakt betekent het dat je liegt. Je bent dan geen maagd meer. De koning heeft de keuze uit de vrouwen waarvan de rietstok nog intact is. Wij vonden het een bizar verhaal! Je zou maar een slap stokkie krijgen, dan ben je dus de sjaak.

Na 3 uur in de auto, reden we rond 10 uur het park in. We gingen met ons eigen busje, dat was voor het safarigevoel wel wat jammer. We hebben zoveel mogelijk met ons hoofd uit het raam gehangen, het was namelijk een hele warme dag. We zagen al meteen heel veel dieren die dag, zoals: zebra's, neushoorns, wildebeast, olifanten, pumba's, injala's & impala's (hertjes), buffalo's, gnoes. Vooral de neushoorns waren in grote getalen aanwezig, dat is best bijzonder werd ons verteld. Normaal moet je daar heel goed voor zoeken, wil je ze zien. Nu lagen ze gewoon te chillen tegen een boom aan. We hebben 3 dieren van de Big Five gezien. Voor degene die niet weten welke dieren dit zijn: olifant, neushoorn, buffalo, leeuw en jachtluipaard. We hoopten dat we vrijdagochtend (onze tweede safari) de leeuw en de jachtluipaard zouden spotten om de Big Five compleet te maken. Wat een ontzettend gave ervaring was dit al!

Na de safari gingen we met onze gids naar de accomodatie in Sint Lucia. Van te voren kocht hij voor ons een heerlijk rood wijntje, dan doe je het natuurlijk al snel goed bij ons;) We voelden ons soms wel bezwaard, want hij kookte elke dag voor ons en wij mochten absoluut niks doen! Deze dag begonnen we met een wandeling van twee uur door een natuurgebied in Sint Lucia. Behki liet ons alle mooie plaatsen zien. We hebben hier ook een aantal dieren van de Small Five gespot, dit zijn de kleine beesten of insecten. Hij wist overal iets over te vertellen. Zo had je een soort riet, waar de mensen hier hele dure matten van maken. En hij vertelde dat men wijn maakt van het sap van bepaalde palmbomen. We liepen tijdens de wandeling langs de mangrove, dit is een kleiachtig stuk grond met enorm veel bomen. Het grenst aan het water, waar we uitzicht hadden op de nijlpaarden. Op de terugweg liepen we door een veld waar zebra's en injala's liepen, we konden zelfs op 1 meter afstand komen! Heel vet:)
Na twee uur in de volle zon, waren we toe aan een frisse duik in het zwembad. Om vier uur stond het volgende uitstapje gepland: een boottocht over een rivier met nijlpaarden en krokodillen. Wauw, wat een immens grote beesten zijn die nijlpaarden! Toen we thuis kwamen, stond onze currie met overheerlijke garnalen al weer voor ons klaar. Wat een service!!

Gisterochtend, nja laten we zeggen nacht, stonden we om half 5 naast ons bed voor een vroege safari. En jawel.....met jeep en helemaal voor onszelf! Luxe was het, iedereen had een eigen bank. Van te voren werd ons al verteld dat je in de ochtend meer dieren zou zien, dit kwam inderdaad al uit voordat we het park in gingen. Zooo gaaf, een hele grote olifantenfamilie stak voor onze neus de straat over inclusief de babyolifantjes. Geweldig om te zien, onze dag kon nu al niet meer stuk. Maar goed we hadden nog een missie: de leeuwen zien. Dit is gelukt. De leeuwen lagen wel op grote afstand, maar met de verrekijker konden we ze heel goed zien. Je kreeg echt een Lion King gevoel. De giraffen stonden wel verschillende keren vlak naast de auto. Verder werden we ook nog verrast door de Cheetah. Dit schijnt heel zeldzaam te zijn, omdat er maar 40 zijn in het park. De Cheetah lijkt veel op de jachtluipaard, dus voor ons was de Big Five nu compleet:) We hebben echt geluk gehad dat we zoveel dieren hebben gezien!

Aangekomen bij Kwa Mama, kwamen we meteen weer terug in het werkleven. Het was namelijk bijna tijd voor jeugdavond. We waren doodmoe, maar ineens stonden er ineens 50 kinderen aan de deur. Zo'n grote groep hebben we nog nooit gehad, zou dat komen door onze mededeling dat ze een keer mee mogen naar de Rain Farm? We hebben een challenge bedacht, de kinderen moeten een brief schrijven over wilde dieren. Ze moeten deze brieven inleveren en wij gaan dan 30 kinderen selecteren die mee mogen op safari. We zijn benieuwd hoeveel kinderen dit daadwerkelijk gaan doen. Verder kwam er een militair in uniform (good looking) een verhaal vertellen over zijn belevenissen, de kinderen vonden het heel interessant. Hij probeerde ze te stimuleren om hun school af te maken en een beroep te kiezen waar ze van droomden. Ook hebben we lekker gedanst met de meiden in het klaslokaal. We hebben ze de stoelendans aangeleerd, wat een chaos! Na het dansen was het tijd voor een biertje. We gingen weer naar onze favo kroeg: Shakers. De bouwers van Kwa Mama gingen ook mee. Twee daarvan gingen voor de eerste keer uit, zo gek. Sviso vroeg ons waar hij zijn lege bierflesje neer moest zetten? Hij had geen idee en sloofde zich lekker uit op de dansvloer. Wat een moves, aandacht kreeg die jongen zo wel haha!

Op naar de tweede helft van onze tour! We hebben er zin in. Jullie horen volgende week hoe het was in Drakensbergen.

Veel liefs!

Zuid Afrika: een land van contrasten

Lieve allemaal!

Jullie zitten nu met jullie neus in de carnaval, wij komen net terug van een restaurantje aan het strand met livemuziek. We vinden het heel jammer om carnaval te moeten missen, maar naast de vele foto's die we toegestuurd krijgen zijn we er hier niet echt mee bezig. We zitten in zo'n andere wereld!

Maandag begonnen we de week weer met goede moed. Dit moest ook wel want het aantal kinderen liep op tot 70 (!!). Na de kleine pauze kwam Frieda naar ons toe gerend met een leuk plan: een middagsafari op een Farm in de buurt. Wij waren zeker wel in voor dit plannetje, al kwam het een beetje als een verrassing. We waren namelijk nog niet klaar met ons ochtendprogramma en Frieda wilde om 11.00 al vertrekken. Maar goed: camera gepakt, opgetut en hup in het bakkie gesprongen. Het ene moment zaten we tussen de schreeuwende kinderen en het volgende moment zaten we in een oase van rust aan een heerlijke lunch met prachtig uitzicht. We hadden tijd genoeg voordat de gamedrive begon, dus een goede reden om een klein fotoshootje te doen ;). Het gebied was niet zo groot, maar we hebben een aantal mooie beesten gezien. Vooral de zebra's en de giraffes waren indrukwekkend zo dichtbij de auto. Een grote jeep op kleine scheve weggetjes, een picknick en een race door een rivier, maakte de safari compleet. Tijdens de rit hebben we nog een babbeltje gemaakt met de chauffeur. We vroegen of het mogelijk was om met een aantal kinderen uit het township terug te komen naar de Rain Farm, in ruil voor wat klusjes. De kids zouden het geweldig vinden om deze dieren in het echt te zien! We hopen dat we dit nog mee kunnen maken tijdens onze tijd bij Kwa Mama.

We vertelden eerder dat we bezig waren om een maandelijks programma op te stellen. Helaas zijn we er achter gekomen dat dit niet echt werkt. Iedere dag is het namelijk weer een verrassing welke leerkrachten aanwezig zullen zijn. Wanneer we de kinderen in drie leeftijdsgroepen willen verdelen, moeten alle leerkrachten er zijn. Daarnaast nemen de leerkrachten totaal geen initiatief wat betreft activiteiten overdag. Zij zouden de kinderen het liefst de hele dag in de speeltuin laten spelen. Dit brengt de nodige irritaties met zich mee. Wij willen er graag alles uithalen wat betreft de activiteiten die we met de kinderen doen. Ons doel is dat de leerkrachten het uiteindelijk zelf kunnen, dus we moeten het ze niet te moeilijk maken ;). Daarnaast is het lesprogramma afhankelijk van het weer. Het kleine klaslokaaltje is bijvoorbeeld veel te heet om te gebruiken bij 30 graden. We hebben deze week daarom een doordraai-systeem uitgeprobeerd. We verdeelden de kinderen wel in drie groepen, maar hadden ze niet geselecteerd op leeftijd. We verzonnen drie activiteiten: iets educatiefs (in de klas), creatiefs (tekenen, knutselen) en actiefs (buitenactiviteit). Iedere leerkracht stond op een andere groep en wij als vrijwilligers ondersteunden hen. Om het half uur werd de bel gerinkeld en was het tijd om door te draaien naar een andere activiteit. De ochtend was nog nooit zo relaxed verlopen. Dit hebben we daarom de rest van de week ook zo gedaan en zijn we van plan erin te houden!

Deze week hebben we weer een ambulance op bezoek gehad bij Kwa Mama. Een meisje was in de speeltuin gevallen en had een lelijke wond net onder haar oog. In Nederland zouden we hiervoor zeker geen ambulance bellen, maar hier gaat dat blijkbaar anders. We hoorden dat de ambulance meerdere mensen oppikte en vervolgens met een volle wagen naar het ziekenhuis reed. Zeer effectief. Verder hebben we deze week een goede methode geleerd om een wond snel te laten genezen: strooi er suiker in! Suiker? Ja, echt waar! Wij waren ook even verbaasd toen we Frieda dit zagen doen op de enkel van een jongetje, maar google bevestigt het.
Met Samke gaat het gelukkig goed. We hebben deze week consequent de medicatie gegeven en het resultaat mag er wezen. Geen open wonden meer en ze is een heel vrolijk meisje geworden. Zo fijn om te zien! Naast de ambulance hebben we deze week ook de politie moeten bellen. Vrijdagavond rond 19.30 kwam een vrouw aan de deur met een verdwaald jongetje van rond de 5 jaar. Hij was zijn moeder kwijtgeraakt en dwaalde alleen over de straten van Shaka's Head. Hij kon gelukkig bij de vrouw blijven slapen die nacht. We werden die avond nog door de politie gebeld en ze vertelden dat er een jongetje vermist werd uit een plaats hier een stuk vandaan. We denken er maar niet aan hoe ver hij heeft gelopen om hier terecht te komen...

Deze week hadden we lekker veel zon, waardoor de kinderen bijna elke dag in de badjes hebben gespeeld. De lach op de gezichtjes van de kinderen als je ze met de tuinslang nat spuit is goud waard! Soms zien we alleen wat andere straaltjes in ons gezichtsveld voorbij komen... Ze plassen gewoon recht voor je neus op het gras, onvoorstelbaar! We worden dan regelmatig boos en sturen ze naar de wc (wat meestal al te laat is). Dit is eigenlijk ook een goede reden om een kind op de naughty chair te zetten, een klein schooltafeltje die op de gang staat. Dit hebben we een paar weken geleden ingevoerd, als kinderen niet luisteren of stout zijn is het tijd voor een time-out. Eigenlijk is dit in bovenstaand voorbeeld best zielig om te doen, want waarschijnlijk hebben ze in hun krot niet eens de luxe van een wc en zijn ze dus gewend om buiten te plassen. Er zijn genoeg andere redenen te bedenken waarom we ze wel op de naughty chair zetten. Afgelopen week is een kindje zelfs in slaap gevallen op de naughty chair, nadat hij gestraft werd vanwege klieren tijdens slaaptijd. Het werkt dus! ;)

Zoals elke vrijdagavond na jeugdavond, gingen we uiteten. Net voordat we wilden gaan, begon het kei hard te regenen. Heel leuk zo'n bakkie, maar zonder dakkie is het behoorlijk kakkie. Dus de enige mogelijkheid om droog bij het restaurant aan te komen was met z'n vieren voorin. Het was behoorlijk krap, maar niks is onmogelijk. Een selfie kon natuurlijk niet ontbreken ;). Na het uiteten zijn we nog gaan stappen met Frieda, wederom een gezellig avond! Veel gedanst, oude bekenden tegen gekomen en wat opdringerige kerels van ons afgeschud. Zaterdag was het Valentijn, dat is nogal een happening hier. Ook Rik was Roos gelukkig niet vergeten. In Nederland had hij Charlot al ingeschakeld om een romantisch kaartje te geven. Super lief!

Vanochtend stonden we om klokslag 9:00 paraat om met Nompumezo en de kids naar de kerk te gaan. Het leek ons bijzonder dit eens mee te maken. Ze had ons van te voren gezegd dat we een jurk aan moesten doen en een hoofddoekje op ons hoofd. Heel charmant was het niet, maar wel leuk om aan de traditie deel te nemen. Na een stukje lopen vertelden ze ons dat we dichtbij kwamen. We hoorden gezang, maar niks wat op een kerk leek. Wat bleek? De kerk was gevestigd in een leegstaand gebouw, ofwel een krot. Voor de deur stond de dominee opgesteld en gaf ons een hand. We werden naar de voorste rij toegeleid. Dit voelde nogal ongemakkelijk voor ons, de hele kerk was al bomvol en keek ons aan. We namen plaats op een houten bankje aan de linkerkant van het gebouw, want de mannen stonden rechts opgesteld. De dominee hield lange preken, we verstonden er natuurlijk niks van. De vrouw van de dominee vertaalde af en toe iets voor ons. Na de preek werd er steeds een lied ingezet. Wauw, wat klonk dat prachtig. We kregen kippenvel op onze armen van de stemmen. Iedereen begint dan ook meteen te swingen, het tegenovergestelde van wat wij in de kerk zien gebeuren. We voelde ons in het middelpunt van de belangstelling staan tijdens de kerkdienst. De dominee had het regelmatig over ons, iedereen begon dan te lachen. Hij gebruikte ook wel lachwekkende gebaren en was ons duidelijk aan het imiteren. Achteraf bleek dat hij vertelde dat iedereen ons welkom moest heten en als zusters in hun armen moeten sluiten. Dit gebeurde dan ook letterlijk, we kregen van iedereen knuffels en kussen aan het einde van de mis. Roos vroeg of we nog wat foto's van de mensen mochten maken, dit was geen probleem en er werden direct nummers uitgewisseld om ze door te sturen. De kerkgangers willen ons het liefst elke week terugzien, maar dat is misschien iets te veel van het goede.

Na de kerkdienst was het tijd voor heel wat anders. Het is carnaval! We wilden het niet helemaal aan ons voorbij laten gaan. We hebben daarom samen met Mbalenhe, Pearl en Asemathle (een vriendinnetje) een grote carnavalsposter in elkaar geknutseld. Natuurlijk mogen de Oetels en de Oeteldonkse vlag niet ontbreken, maar alles met een Afrikaans tintje ;). Daarna hebben we ons verkleed. De keuze was niet reuze, maar we besloten beiden Engeltjes te worden. Roos de roze en Charlot de blauwe. Helaas zonder bier en hos-muziek, maar Afrikaans carnaval is zeker te weten uniek!

Om de dag nog meer divers te maken, gingen we naar een mega groot shoppingcentre. Drie verdiepingen hoog met allerlei winkels. Natuurlijk renden we meteen de bekende winkels in zoals Mango en Zara. We kwamen erachter dat die kleding net zo duur (of misschien wel duurder) is als in Nederland. Toch allebei een leuk jurkje gekocht! Heerlijk om hier ook even luxe te kunnen shoppen (oké, dit klinkt heel verwend...). We hadden ook wel een dubbel gevoel toen we het township weer binnen reden.

Verder nog wat leuke nieuwtjes. A.s. woensdag gaan we samen met Jitske een week op een tour. We gaan naar een traditioneel zulu-dorp, Drakensberg en Lesotho, Sint Lucia en Hluwluwe (safaripark). We hebben een eigen gids bij ons die ons overal naartoe brengt. We hebben er super veel zin in om er even tussen uit te gaan! Meteen een goede test voor de leerkrachten of ze het zullen redden zonder ons. Daarnaast hebben we een begin gemaakt aan de planning van onze rondreis, die begint na het vrijwilligerswerk bij Kwa Mama. We hebben een ticket voor de Bazbus geboekt, de eerste stap is gezet! Voor diegene die niet weten wat dat is: een hop-on-hop-off bus speciaal voor backpackers in Zuid-Afrika. Wij vertrekken vanaf Durban en reizen langs de kust naar Kaapstad. De bus stopt onderweg bij allerlei hostels om mensen op te pikken of af te zetten. De reis zelf moeten we de komende weken nog goed uitstippelen, maar we weten zeker dat we nog veel moois gaan zien.

We hopen volgende week mooie belevenissen van de tour met jullie te kunnen delen. Tot dan!