Lieve allemaal,

Vorige week vertelden we jullie over ons eerste deel van de tour. De safari was al een geweldig onderdeel, maar afgelopen week hebben we ook weer veel bijzonders meegemaakt. Zondagochtend werden we opgehaald door onze gids. We begonnen met een citytour door Durban. Wij wonen hier heel dichtbij, maar hadden de stad eigenlijk nog nooit gezien. Durban is niet echt een mooie stad, maar er is genoeg bedrijvigheid. We zagen het stadion, waar tijdens het WK gevoetbald werd. Daarnaast hebben we verschillende marktjes bezocht. Een van deze markten was een kruidenmarkt. De kruidenmarkt bestaat uit kraampjes met kruiden die dienen als geneesmiddelen. De mensen hier geloven dat deze kruiden hen kan genezen, pas als het echt mis is met hen gaan ze naar een ziekenhuis. Uiteindelijk zijn we ook nog naar een township gegaan. De 'huizen' die daar stonden, waren zo krakkemikkig en op elkaar gepropt. Ongelofelijk!

Aan het eind van de middag was het tijd om naar een echte zulu-familie te gaan om de nacht daar door te brengen. We werden ontvangen door een jongeman: Jason. Hij begon direct te vertellen over de tradities van hun cultuur. Vrij snel liepen we met hem mee naar een rivier. Als je je als man binnen de zulucultuur met een vrouw wilt verloven, dan moet je naar deze rivier lopen en van een bepaald soort riet een armbandje vlechten. Wij mochten dit proberen, maar wat was het moeilijk! Het was wel duidelijk dat Jason dit niet voor de eerste keer deed. De armband dient als een soort verlovingsring die ze dan dragen en waarmee ze bij de ouders goedkeuring vragen voor hun relatie. Na afloop liepen wij alledrie met een armbandje om en oohooh wat voelde Jason zich het mannetje! Ook maakten we kennis met andere tradities van de zulu's. We leerde de zuludans, pfoeh daar moet je een conditie voor hebben. Ook mochten we de kleding van hen aanpassen, natuurlijk wilde onze Jason maar al te graag mee op de foto;) Een andere gewoonte is hier om met je handen te eten. We konden niet achterblijven, dus we pakten een homp rijst en kneedden het fijn en hoppa in je mond. Ze schijnen dit te doen om het eten meer smaak te geven. Na het eten hebben we nog een goed gesprek met Jason gehad over de rolverdeling van mannen en vrouwen, anticonceptie en homoseksualiteit. Zo bizar hoe groot de verschillen zijn in vergelijking met Nederland. De rolverdeling is zeer traditioneel, de man heeft het altijd voor het zeggen. Voordat men gaat trouwen, moet de vrouw bewijzen dat ze nog maagd is (rietdans die we eerder bespraken). Aan de man wordt niks gevraagd. Een jongen wordt pas echt een man als hij besneden wordt rond de leeftijd van 21. De hele familie is getuige van deze gebeurtenis. Wat betreft anticonceptie, hij haalde meteen een pak condooms onder zijn bed als bewijs dat hij ze gebruikt. Ondertussen heeft hij wel op zijn 17e (hij is nu 21) een kind verwekt bij een 13 (!!) jarig meisje. We vroegen hem wat hij van homo's vond, dit kon volgens hem echt niet. Dit had ook wel met geloof te maken. We hebben hard gelachen over de manier waarop hij vertelde over deze onderwerpen, we zijn blij dat we in Nederland geboren zijn:) Het slapen was ook nog een hele belevenis, we dachten dat we met z'n drieën in een rond gebouw gingen slapen, maar de hele familie lag ineens naast ons op de grond.Even relaxed naar de wc voor het slapen gaan, zat er ook niet in. De wc was een klein betonnen gebouwtje en stond aan de rand van de afgrond, wat ontzettend goor. Ze gebruikten folders als wc-papier. Voor de ervaring zijn we er één keer boven gaan hangen, maar de volgende keren hebben we wildgeplast achter het gebouw.

Na een gebroken nacht werden we weer opgehaald door Patrick om naar Drakensbergen te gaan. De eerste dag hebben we een tocht te paard gedaan in de bergen. We gaven nog aan dat we beginners waren, maar daar gaf de instructeur geen gehoor aan. We werden de bergen op gestuurd over de stenen en hobbels alsof we nooit anders deden. Een beetje eng was het wel, maar we vertrouwden onze paardjes! Geweldig mooie ervaring:) De volgende dag hebben we de Sani pass gedaan. De bekende route door de bergen om naar de top van Drakensbergen te gaan. We reden in een jeep over de zandigerige en steenachtige wegen. Dit was niet echt boobieproof laten we maar zeggen. Wat een prachtig uitzicht, je kan het haast niet beschrijven. WAUW! We hebben ook weer een stempel bij in ons paspoort, want we passeerden de grens bij Lesotho. In dit land leeft een heel apart volk, het leek wel een nomadenvolk. Het leven daar is zeer primitief in hutjes, die wel honderden meters uit elkaar stonden. De mensen zagen er ook anders uit dan de zulu's, ze droegen gewaden en kwamen vaak te paard langs. Hierna gingen we lunchen en wel in de hoogste pub van de wereld (2874 meter). Je zou zeggen dat we hier een biertje hebben gedronken, maar het werd warme chocolademelk! Zo koud daar in onze korte broekies.

Onze derde en laatste dag was het heftigst. We stonden mega vroeg op om aan onze 6 uur durige hike te beginnen. Het eerste uur was mega zwaar, we klommen alleen maar omhoog. We zeiden nog tegen elkaar: Waar zijn we in godsnaam aan begonnen? Gelukkig stopten we tussendoor genoeg, zodat we even op adem konden komen en van het landschap konden genieten. Wat was het prachtig, het was weer heel anders dan wat we zagen tijdens de Sani pass. Je had echt een sound of music gevoel, we waren in de middle of nowhere. Tijdens deze hike vertelde onze gids verschillende weetjes over de bushman en de schilderingen op de rotsen. Het was een zware, maar een unieke en mooie belevenis. 6 uur klauteren en afdalen, we hebben het maar mooi gedaan!

Woensdagavond om half 9 kwamen we weer bij Kwa Mama aan. We waren doodop! Gelukkig hoefden we nog maar twee daagjes te werken en dan was het weer weekend. Donderdag stonden we op met ongelofelijk veel spierpijn, maar we werden toegeroepen door alle kleine lieve kinders die ons gemist hadden. Super schattig! We organiseerden weer een meeting met de leraren en vertelden hen dat we in 3 groepen wilden blijven werken. Zij moesten de activiteiten bedenken en uitvoeren. Daarnaast moeten de leraren vanaf nu in de middag bedenken wat ze de volgende dag willen doen met de kinderen. Vrijdag ging dit heel goed. Wij waren er om vragen te stellen en zij deden het werk wat we donderdag hadden afgesproken.

Vrijdagavond was jeugdavond iets anders dan normaal, het was maar een uurtje van 17u tot 18u. Vanaf nu is het elke avond jeugdavond, maar dan maar een uurtje. De groep wordt dan in kleinere groepen verdeeld en er worden dan verschillende activiteiten gedaan (voetbal, karate, poulen, dans en basketbal). Het aantal kinderen wat nu komt is veel groter, ze vinden de activiteiten super leuk! Ook stromen er steeds meer brieven binnen over wilde dieren, wat de kinderen toegang geeft tot de Rain Farm. Het is heel leuk om deze brieven te lezen, we kijken uit naar komende vrijdag om met 30 kids een safari te gaan doen.
Na jeugdavond zijn we weer lekker gaan stappen met z'n allen om vervolgens de volgende dag door onze wekker heen te slapen. Het was namelijk Beach-clean dag! De kinderen uit het township die altijd bij kwa mama komen stonden hier met 60 man om 9u in de ochtend paraat. Gezien het aantal kinderen moesten we een aantal keer op en neer rijden. Op het strand kreeg elk kind een blauwe handschoen en een plastic zak. De kinderen vonden het geweldig om te doen. Na het harde werken mochten de kids een duik in de zee nemen en wij konden natuurlijk ook niet achterblijven. Met kleren aan sprongen we het water in en alle kinderen hingen om onze nek. Sommige kinderen waren zelfs nog nooit op het strand geweest, heel leuk om al die kleine zwarte kinderen op het strand te zien lopen. Toen we thuis kwamen kregen alle kinderen een lekkere boerenworst als beloning voor het harde werken! Wij zijn vanavond uitgenodigd om uit eten te gaan, omdat we zo goed geholpen hebben met het schoonmaken van het strand.

Inmiddels hebben we nog maar twee weekjes hier bij Kwa Mama. Het voelt heel dubbel, aan de ene kant hebben we super veel zin om te gaan reizen. Anderzijds voelen we ons hier nu zo thuis en gaan we sommige mensen ontzettend missen!

Tot volgende week weer!

Liefs!