Lieve allemaal,

Onze eerste reisweek zit er op. We zijn al op veel plaatsen geweest en we hebben veel verschillende mensen ontmoet. We vertelden jullie in ons vorige blog dat we aan waren gekomen in een oase van rust in Bulungula. We sliepen in een rond roze hutje op een heuvel uitkijkend op zee. De volgende dag werden we wakker met regen, maar gelukkig brak in de middag de zon door. Die kans grepen we natuurlijk om naar het strand te gaan. En wat voor strand! We voelden ons even alleen op de wereld, heel het strand was voor ons alleen. Geweldig mooi uitzicht, soms is het gewoon niet te beschrijven wat voor moois we allemaal zien. In de middag hadden we allebei een massage geboekt, die door een local werd gegeven. Het was lekker, maar niet zoals wij het in Nederland gewend zijn. Klinkt verwend….Het was een massage zonder muziek en in een hele koude kamer. Ze vergat even dat wij in onze bh op een gammel bed lagen!
Dinsdag gingen we met een shuttle weer terug naar Mthatha, waar de Bazbus ons op zou halen. We reden door de bergen over hobbelige weggetjes naar Mthatha, waar we vervolgens 2 uur lang moesten wachten. Gelukkig hadden we kaarten en Yathzee bij ons om de tijd te doden. Lang leve duizenden! ’s Avonds kwamen we na 8 uur rijden aan in Port Elisabeth. Daar deelden we onze kamer met twee Libanese mannen. Toch wel gek om met mensen op een kamer te slapen die je eigenlijk helemaal niet kent. Aan de andere kant maakt dit het reizen juist ook zo leuk, je leert zoveel verschillende mensen kennen. Woensdagochtend om 9:00 kwamen we aan in Jeffreys Bay. Het eerste pluspunt was het zonnige weer. Verder was het een super relaxed hostel met uitzicht over zee. We besloten om een supermarkt op te zoeken in de buurt, zodat we ons eigen ontbijt en lunch konden verzorgen. In de vorige hostels hadden we steeds ontbijt en lunch besteld. Nu konden we zelf ‘koken’, dat voelt toch meer als het echte backpackersleventje. We kwamen in een heel andere wereld terecht dan de Wildcoast. Jeffrey’s bay is meer bewoond en echt een surfersplaats. Aangezien surfen niet een van de goedkoopste bezigheden is, kon je zien dat de mensen het veel beter hadden hier. Wij konden natuurlijk ook niet achter blijven en hebben een surfles genomen. De eerste uitdaging was al om in onze wetsuit te komen, mijn god wat zit dat ding strak! Vervolgens moesten we samen de boarden sjouwen naar zee, pfoeh dat was ook al een work-out. En het echte surfen moest nog beginnen. We waren in totaal met z’n drieën en één instructeur. We gingen eerst droog oefenen op het strand, dat moet er heel komisch uitgezien hebben. Daarna gingen we oefenen in het water. De hoge golven waar we normaal niet eens in durven zwemmen, voelden met het board in je hand best veilig! We merkten al snel dat het niet zo makkelijk is als het lijkt. Je hebt heel erg de neiging om op je knieën op dat board te gaan zitten, maar dat moet je dus juist niet doen. Verder was het sleutelwoord: peddelen!! Echt een hele gave ervaring! Oefening baart kunst, want op het eind konden we al beter met het board overweg en zelfs blijven staan:) Na het surfen hadden we ten eerste een mega zoute smaak in onze mond en ten tweede waren we uitgeput! Klaar voor een middagje chillen bij het hostel en aan het strand. Bij het hostel heb je leuke picknicktafels met uitzicht over zee waar je in de middag en in de avond kan genieten. Super leuk sfeertje! ‘s Avonds hebben we onszelf verwend met een etentje. We kregen dit restaurant als tip door en het was zeker de moeite waard. Een stylisch restaurant met een tafeltje aan zee, zeer romantisch diner voor twee;) We hebben voor het eerst springboksteak op, heerlijk vlees!
Vrijdagochtend hadden we onze backpack weer ingepakt om naar de volgende bestemming te gaan. Tot nu toe gaat het in- en uitpakken heel erg goed, we gebruiken eigenlijk alleen het bovenste deel van de backpack. Tijdens het reizen zet je soms je ijdelheid even opzij, want je hebt best vaak dezelfde kleren of vieze kleren aan. Niet overal kun je wassen en je hebt ook geen zin om helemaal onderin de backpack te graaien. Maar dit heeft ook z’n charme! Om 10 uur kwamen we aan in Storm River Village. Onderweg zagen we al dat we in een totaal ander landschap terecht kwamen, meer bossen en meer bergen. Ons hostel heet Dijembe en zit midden in het bos. We hebben een prachtige kamer met eigen badkamer. Ze hebben hier een huisschaap, zo bizar! Dat beest stapt hier steeds parmantig rond. Gister stond hij ineens naast ons bed, dat was wel ff schrikken. Aangezien het super mooi weer was, besloten we om meteen wat actiefs te gaan doen hier. We gingen naar Tsitsikamma park. Dit is een prachtig natuurpark. Alleen met rondlopen en om je heen kijken kun je al een hele dag vullen. Wij besloten om ook een activiteit te gaan doen, zodat we de omgeving wat meer konden zien. Dit werd kajakken! We waren met een groep van ongeveer 10 mensen. We gingen kajakken op de wilde zee en vervolgens door de bergen en grotten heen. Na een korte instructie stonden wij helaas vooraan om de kajak in te stappen. We moesten dus demonstreren hoe je NIET uit de kajak moest vallen. Natuurlijk namen wij dit moment om ons zwaar voorlul te zetten en juist WEL uit die verrekte boot te vallen. We zaten misschien 1 seconde in de kajak en toen sloeg een grote golf ons om. Ja lachwekkend voor iedereen, maar schrikken voor ons;) Het stukje kajakken over de wilde zee was wel even eng, maar daarna was het vooral genieten. Halverwege de tocht lieten we de kajak voor wat het was en sprongen we op een lilo. Dit is een soort luchtmatras. Op ons buik peddelden we door de smalle grotten en om de rotsen heen. Echt uniek om zo de caves te bewonderen! Op de terugweg besloot de gids dat de zee te wild was om terug te kajakken, dus dan maar te voet over de rotsen heen. Dit was wel even een onaangename verrassing voor ons, knikkende knietjes!
Vandaag onze laatste dag bij dit hostel en dan gaan we weer verder naar de volgende plaats: Knysna. Onze dag begon vandaag iets minder leuk. Charlot heeft al meer dan een week een wond op haar voet die maar niet beter wordt. De wond zag er zo onaangenaam uit dat we, in overleg met het thuisfront, naar een dokter zijn gegaan. Aangezien we midden in de bush zitten was dit niet echt een makkelijke opgave. Ook is het vandaag een nationale feestdag hier, waardoor veel apotheken en praktijken niet open zijn. We moeten terug naar Jeffreys Bay om een kliniek te bezoeken. Daar aangekomen kregen we niet zo’n goed nieuws: de wond lijkt voort te komen uit een spinnenbeet. De dokter vond dat we al veel eerder langs hadden moeten komen, want het werd nu gevaarlijk. Dus nu aan de antibiotica en wat zalfjes, hopelijk wordt het snel beter! We gaan zo maar eens lekker in een hangmattie chillen, Charlot met haar voet omhoog! (Hanny, Roos zal goed voor ’t pootje zorgen). Morgen op naar de tweede reisweek, we zijn benieuwd wat we weer voor avonturen gaan beleven!

We houden jullie op de hoogte.

Veel liefs!

Ps: de foto's van ons vorige verhaal zijn nu ook toegevoegd aan de fotoserie.