Lieve allemaal!

Jullie zitten nu met jullie neus in de carnaval, wij komen net terug van een restaurantje aan het strand met livemuziek. We vinden het heel jammer om carnaval te moeten missen, maar naast de vele foto's die we toegestuurd krijgen zijn we er hier niet echt mee bezig. We zitten in zo'n andere wereld!

Maandag begonnen we de week weer met goede moed. Dit moest ook wel want het aantal kinderen liep op tot 70 (!!). Na de kleine pauze kwam Frieda naar ons toe gerend met een leuk plan: een middagsafari op een Farm in de buurt. Wij waren zeker wel in voor dit plannetje, al kwam het een beetje als een verrassing. We waren namelijk nog niet klaar met ons ochtendprogramma en Frieda wilde om 11.00 al vertrekken. Maar goed: camera gepakt, opgetut en hup in het bakkie gesprongen. Het ene moment zaten we tussen de schreeuwende kinderen en het volgende moment zaten we in een oase van rust aan een heerlijke lunch met prachtig uitzicht. We hadden tijd genoeg voordat de gamedrive begon, dus een goede reden om een klein fotoshootje te doen ;). Het gebied was niet zo groot, maar we hebben een aantal mooie beesten gezien. Vooral de zebra's en de giraffes waren indrukwekkend zo dichtbij de auto. Een grote jeep op kleine scheve weggetjes, een picknick en een race door een rivier, maakte de safari compleet. Tijdens de rit hebben we nog een babbeltje gemaakt met de chauffeur. We vroegen of het mogelijk was om met een aantal kinderen uit het township terug te komen naar de Rain Farm, in ruil voor wat klusjes. De kids zouden het geweldig vinden om deze dieren in het echt te zien! We hopen dat we dit nog mee kunnen maken tijdens onze tijd bij Kwa Mama.

We vertelden eerder dat we bezig waren om een maandelijks programma op te stellen. Helaas zijn we er achter gekomen dat dit niet echt werkt. Iedere dag is het namelijk weer een verrassing welke leerkrachten aanwezig zullen zijn. Wanneer we de kinderen in drie leeftijdsgroepen willen verdelen, moeten alle leerkrachten er zijn. Daarnaast nemen de leerkrachten totaal geen initiatief wat betreft activiteiten overdag. Zij zouden de kinderen het liefst de hele dag in de speeltuin laten spelen. Dit brengt de nodige irritaties met zich mee. Wij willen er graag alles uithalen wat betreft de activiteiten die we met de kinderen doen. Ons doel is dat de leerkrachten het uiteindelijk zelf kunnen, dus we moeten het ze niet te moeilijk maken ;). Daarnaast is het lesprogramma afhankelijk van het weer. Het kleine klaslokaaltje is bijvoorbeeld veel te heet om te gebruiken bij 30 graden. We hebben deze week daarom een doordraai-systeem uitgeprobeerd. We verdeelden de kinderen wel in drie groepen, maar hadden ze niet geselecteerd op leeftijd. We verzonnen drie activiteiten: iets educatiefs (in de klas), creatiefs (tekenen, knutselen) en actiefs (buitenactiviteit). Iedere leerkracht stond op een andere groep en wij als vrijwilligers ondersteunden hen. Om het half uur werd de bel gerinkeld en was het tijd om door te draaien naar een andere activiteit. De ochtend was nog nooit zo relaxed verlopen. Dit hebben we daarom de rest van de week ook zo gedaan en zijn we van plan erin te houden!

Deze week hebben we weer een ambulance op bezoek gehad bij Kwa Mama. Een meisje was in de speeltuin gevallen en had een lelijke wond net onder haar oog. In Nederland zouden we hiervoor zeker geen ambulance bellen, maar hier gaat dat blijkbaar anders. We hoorden dat de ambulance meerdere mensen oppikte en vervolgens met een volle wagen naar het ziekenhuis reed. Zeer effectief. Verder hebben we deze week een goede methode geleerd om een wond snel te laten genezen: strooi er suiker in! Suiker? Ja, echt waar! Wij waren ook even verbaasd toen we Frieda dit zagen doen op de enkel van een jongetje, maar google bevestigt het.
Met Samke gaat het gelukkig goed. We hebben deze week consequent de medicatie gegeven en het resultaat mag er wezen. Geen open wonden meer en ze is een heel vrolijk meisje geworden. Zo fijn om te zien! Naast de ambulance hebben we deze week ook de politie moeten bellen. Vrijdagavond rond 19.30 kwam een vrouw aan de deur met een verdwaald jongetje van rond de 5 jaar. Hij was zijn moeder kwijtgeraakt en dwaalde alleen over de straten van Shaka's Head. Hij kon gelukkig bij de vrouw blijven slapen die nacht. We werden die avond nog door de politie gebeld en ze vertelden dat er een jongetje vermist werd uit een plaats hier een stuk vandaan. We denken er maar niet aan hoe ver hij heeft gelopen om hier terecht te komen...

Deze week hadden we lekker veel zon, waardoor de kinderen bijna elke dag in de badjes hebben gespeeld. De lach op de gezichtjes van de kinderen als je ze met de tuinslang nat spuit is goud waard! Soms zien we alleen wat andere straaltjes in ons gezichtsveld voorbij komen... Ze plassen gewoon recht voor je neus op het gras, onvoorstelbaar! We worden dan regelmatig boos en sturen ze naar de wc (wat meestal al te laat is). Dit is eigenlijk ook een goede reden om een kind op de naughty chair te zetten, een klein schooltafeltje die op de gang staat. Dit hebben we een paar weken geleden ingevoerd, als kinderen niet luisteren of stout zijn is het tijd voor een time-out. Eigenlijk is dit in bovenstaand voorbeeld best zielig om te doen, want waarschijnlijk hebben ze in hun krot niet eens de luxe van een wc en zijn ze dus gewend om buiten te plassen. Er zijn genoeg andere redenen te bedenken waarom we ze wel op de naughty chair zetten. Afgelopen week is een kindje zelfs in slaap gevallen op de naughty chair, nadat hij gestraft werd vanwege klieren tijdens slaaptijd. Het werkt dus! ;)

Zoals elke vrijdagavond na jeugdavond, gingen we uiteten. Net voordat we wilden gaan, begon het kei hard te regenen. Heel leuk zo'n bakkie, maar zonder dakkie is het behoorlijk kakkie. Dus de enige mogelijkheid om droog bij het restaurant aan te komen was met z'n vieren voorin. Het was behoorlijk krap, maar niks is onmogelijk. Een selfie kon natuurlijk niet ontbreken ;). Na het uiteten zijn we nog gaan stappen met Frieda, wederom een gezellig avond! Veel gedanst, oude bekenden tegen gekomen en wat opdringerige kerels van ons afgeschud. Zaterdag was het Valentijn, dat is nogal een happening hier. Ook Rik was Roos gelukkig niet vergeten. In Nederland had hij Charlot al ingeschakeld om een romantisch kaartje te geven. Super lief!

Vanochtend stonden we om klokslag 9:00 paraat om met Nompumezo en de kids naar de kerk te gaan. Het leek ons bijzonder dit eens mee te maken. Ze had ons van te voren gezegd dat we een jurk aan moesten doen en een hoofddoekje op ons hoofd. Heel charmant was het niet, maar wel leuk om aan de traditie deel te nemen. Na een stukje lopen vertelden ze ons dat we dichtbij kwamen. We hoorden gezang, maar niks wat op een kerk leek. Wat bleek? De kerk was gevestigd in een leegstaand gebouw, ofwel een krot. Voor de deur stond de dominee opgesteld en gaf ons een hand. We werden naar de voorste rij toegeleid. Dit voelde nogal ongemakkelijk voor ons, de hele kerk was al bomvol en keek ons aan. We namen plaats op een houten bankje aan de linkerkant van het gebouw, want de mannen stonden rechts opgesteld. De dominee hield lange preken, we verstonden er natuurlijk niks van. De vrouw van de dominee vertaalde af en toe iets voor ons. Na de preek werd er steeds een lied ingezet. Wauw, wat klonk dat prachtig. We kregen kippenvel op onze armen van de stemmen. Iedereen begint dan ook meteen te swingen, het tegenovergestelde van wat wij in de kerk zien gebeuren. We voelde ons in het middelpunt van de belangstelling staan tijdens de kerkdienst. De dominee had het regelmatig over ons, iedereen begon dan te lachen. Hij gebruikte ook wel lachwekkende gebaren en was ons duidelijk aan het imiteren. Achteraf bleek dat hij vertelde dat iedereen ons welkom moest heten en als zusters in hun armen moeten sluiten. Dit gebeurde dan ook letterlijk, we kregen van iedereen knuffels en kussen aan het einde van de mis. Roos vroeg of we nog wat foto's van de mensen mochten maken, dit was geen probleem en er werden direct nummers uitgewisseld om ze door te sturen. De kerkgangers willen ons het liefst elke week terugzien, maar dat is misschien iets te veel van het goede.

Na de kerkdienst was het tijd voor heel wat anders. Het is carnaval! We wilden het niet helemaal aan ons voorbij laten gaan. We hebben daarom samen met Mbalenhe, Pearl en Asemathle (een vriendinnetje) een grote carnavalsposter in elkaar geknutseld. Natuurlijk mogen de Oetels en de Oeteldonkse vlag niet ontbreken, maar alles met een Afrikaans tintje ;). Daarna hebben we ons verkleed. De keuze was niet reuze, maar we besloten beiden Engeltjes te worden. Roos de roze en Charlot de blauwe. Helaas zonder bier en hos-muziek, maar Afrikaans carnaval is zeker te weten uniek!

Om de dag nog meer divers te maken, gingen we naar een mega groot shoppingcentre. Drie verdiepingen hoog met allerlei winkels. Natuurlijk renden we meteen de bekende winkels in zoals Mango en Zara. We kwamen erachter dat die kleding net zo duur (of misschien wel duurder) is als in Nederland. Toch allebei een leuk jurkje gekocht! Heerlijk om hier ook even luxe te kunnen shoppen (oké, dit klinkt heel verwend...). We hadden ook wel een dubbel gevoel toen we het township weer binnen reden.

Verder nog wat leuke nieuwtjes. A.s. woensdag gaan we samen met Jitske een week op een tour. We gaan naar een traditioneel zulu-dorp, Drakensberg en Lesotho, Sint Lucia en Hluwluwe (safaripark). We hebben een eigen gids bij ons die ons overal naartoe brengt. We hebben er super veel zin in om er even tussen uit te gaan! Meteen een goede test voor de leerkrachten of ze het zullen redden zonder ons. Daarnaast hebben we een begin gemaakt aan de planning van onze rondreis, die begint na het vrijwilligerswerk bij Kwa Mama. We hebben een ticket voor de Bazbus geboekt, de eerste stap is gezet! Voor diegene die niet weten wat dat is: een hop-on-hop-off bus speciaal voor backpackers in Zuid-Afrika. Wij vertrekken vanaf Durban en reizen langs de kust naar Kaapstad. De bus stopt onderweg bij allerlei hostels om mensen op te pikken of af te zetten. De reis zelf moeten we de komende weken nog goed uitstippelen, maar we weten zeker dat we nog veel moois gaan zien.

We hopen volgende week mooie belevenissen van de tour met jullie te kunnen delen. Tot dan!