Lieve allemaal,

Deze keer helaas geen zonnige groeten vanuit het verre Zuid-Afrika. We hebben potverdriedubbeltjes bijna de hele week geen zon gezien! Het voelde bijna als Nederland door de regen die met bakken uit de lucht kwam. Gelukkig hielden de kinderen ons weer goed bezig!

Het gaat nog steeds goed bij Kwa Mama. We zijn op dit moment druk bezig om een programma te schrijven voor een hele maand, waarbij we de kinderen (nu in totaal: 66!) in drie groepen willen opsplitsen. Eén groep voor de allerkleinsten (3 jaar), één middelgroep (4 jaar) en één groep met de grootste kids (5 jaar). Wij merken dat dit hard nodig is, de verschillen tussen de kinderen zijn nu zo groot. Hiervoor moeten alle kinderen geregistreerd staan en dat is vanwege de ongeorganiseerde bende nogal een klus! Excel biedt oplossingen ;). Alle kinderen staan inmiddels geregistreerd, Jitske (de nieuwe vrijwilligster) gaat deze week foto's maken van elk kind zodat duidelijk is wie welk kind is. We kunnen vanaf vandaag twee extra lokaaltjes gebruiken, zodat de drie groepen ook echt apart kunnen zitten. We introduceren elke maand een thema dat centraal staat in het lesprogramma. Deze maand is het thema 'dieren'. De basiselementen blijven hetzelfde binnen het lesprogramma, zoals woordjes leren, tellen, creatieve dingen doen, maar dan passend in het thema 'dieren'. We zijn benieuwd hoe de leerkrachten reageren op onze plannen!

Dinsdag hebben we Jitske opgehaald op het vliegveld. We zijn heel blij met de versterking! We zijn vanaf het vliegveld gaan eten bij een romantisch restaurantje aan zee. Het was zo romantisch, omdat het pikdonker was. De overheid in Zuid-Afrika heeft het geniale idee om elke dag de elektriciteit uit te zetten voor 2,5 uur en wel van: 18.00-20.30. Niet echt een handig tijdstip als je wilt koken!

Afgelopen week zijn we weer het township in gegaan, dit keer met een bijzondere reden. Samke is een meisje van 3 jaar. Ze heeft heel veel wonden op haar benen, waarvan sommige nog bloeden. Het is zelfs zo erg dat de vliegen op haar benen af komen. Je ziet aan haar dat ze er last van heeft en zich afzondert van de rest van de groep. Aangezien de ouders onvoldoende geld hebben om een ritje naar de kliniek te betalen, hebben wij toestemming gevraagd om met haar naar een arts te gaan. De ouders vonden dit heel fijn en wat is 50 cent nu voor ons als verwende Nederlanders! Super fijn om zo dit lieve meisje te kunnen helpen. We weten nog niet precies wat de uitkomst gaat zijn, want morgen staat de afspraak met het ziekenhuis gepland.

Elke vrijdagavond hebben we jeugdavond, normaal gesproken zijn alle kinderen vanaf 6 jaar uit het township welkom van 18:00 tot 20:00 om activiteiten met ons te doen. Afgelopen vrijdag zag het er iets anders uit, we hadden namelijk een girlsnight georganiseerd. De mannen waren deze vrijdag absoluut niet welkom. De meiden hadden de avond van hun leven, als echte topmodellen liepen ze over onze eigen gecreeërde catwalk. Kwa Mama heeft twee grote boxen vol met verkleedkleding, iedereen zag er fantastisch uit. Verder stonden onze visagistes Charlotte en Jitske paraat met make-up in vele verschillende kleuren. De kinderen wisten niet wat ze meemaakten, geweldig om ze zo te zien glunderen! Verder hebben we de kinderen die avond het dansje aangeleerd van de macarena. Dit dansje hadden ze binnen no time onder de knie, het was een geslaagde avond! Komende vrijdag zijn natuurlijk de boys aan de beurt:)

Ook deze week hebben we ons weer verbaasd over een aantal dingen. Laten we beginnen bij het opeten van het laatste stukje van een sigaret door een van onze medewerkers. Charlot stond met haar mond open van verbazing, toen ze zag dat een bloedhete sigaret in haar mond verdween. Toen Charlot vroeg: 'Eet je nu serieus een sigaret op?', deed ze of het de normaalste zaak van de wereld was. Sowieso is de comsumptie van sigaretten hier redelijk hoog. Met name het roken van jointjes is hier gebruikelijk, daar lijken de mensen hier wel geld voor te hebben. Verder schrikken we ons af en toe dood van de 4 (!!) honden die hier rond lopen. Met name Tyrex, een mega grote boeren bulldog, is angstaanjagend. Mijn god dat beest luistert voor geen meter, ontsnapt altijd uit de poort en eet de bordjes van onze kinderen leeg. Bizar! Het enige woord waar dat beest naar luistert is: BUITE! Hij is namelijk Zuid-Afrikaans opgevoed. Een ander opmerkelijk puntje is dat de tijd hier totaal geen rol speelt. Zo is het al twee keer voorgekomen dat een kindje hier om 20:00 in de avond nog steeds was. (en dat terwijl de meeste kinderen hier al vanaf 7u in de ochtend zijn!) De ouders waren vergeten het kind op te halen, of ze dachten dat het kind al opgehaald was door één van de 100 familieleden. Niet dus, ach gerum die kindjes moesten maar wachten.

Vandaag werd het ook weer bevestigd dat de Afrikanen geen haast hebben. Om twee uur zou een voetbalwedstrijd beginnen van de Kwa Mama brothers tegen de Zimbabwanen. Ons team bestaat uit een aantal mannen die werkzaam zijn bij Kwa Mama. Daar stonden wij volledig uitgedost stipt om 14u bij het veld om ons team aan te moedigen, bleek het veld nog helemaal leeg te zijn! Er was letterlijk nog niemand! Het zou Afrika ook niet zijn als het team pas om 16u compleet was, de bal 3 keer lek was gegaan en de scheids halverwege de wedstrijd gewisseld werd voor de coach van de tegenpartij. Uiteindelijk is de wedstrijd met 1-1 geëindigd. Volgens ons niet geheel terecht, aangezien onze keeper de bal in één keer in het goal van de tegenstander schoot. Wat een complete chaos!

Dit waren onze belevenissen van de afgelopen week. De komende week hopen we op meer zon en strand!

Dikke kus en tot snel!