Hallo lieve mensen,

Ons eerste verhaal vanuit Zuid-Afrika. Na een lange vlucht (16,5 uur) kwamen we om 14:00 aan in Durban. Frieda, de eigenaresse van Kwa Mama, stond ons op te wachten. Wat een warm ontvangst, ze knuffelde ons meteen. Ook Sara was meegekomen. Zij is een vrijwilligster bij Kwa mama voor één jaar. Toen we het gebouw van Kwa mama zagen, leek het meteen op de foto's die we al kenden. Een zeer kleurrijk gebouw, verdeeld in kleine kamers. We hebben hier een algemene keuken waar alle vrijwilligers en Frieda gebruik van maken, een kamer voor de vrijwilligers waar je in totaal met vieren kan slapen, een washok, een algemene keuken voor de kinderen en een luxe badkamer (in Afrikaanse termen). In alle hoeken zie je namelijk de gekko's over de muren heen lopen. Daarnaast is er een klaslokaal en een peuterplaats, met onmogelijk veel speelgoed. Kwa Mama heeft alle spullen gedoneerd gekregen van mensen uit de buurt (die het wat beter hebben dan de mensen rondom Kwa Mama). Kwa Mama is geen weeshuis, maar een dagopvang voor kinderen die les krijgen. De enige kinderen die hier wonen, zijn de kinderen van Nompumezo. Dit is een lerares hier, ze is alleenstaand en heeft drie kinderen (waaronder een baby van 3,5e maand). Onze pedagogische blikken komen wat deze vrouw betreft goed van pas. Hoe onverantwoordelijk ze hier met hun kleine kinderen om gaan is zo bizar. Ze laat haar kinderen een dag alleen zonder oppas te regelen, haar oudste kind (9 jaar) loopt met de baby rond alsof ze nooit anders heeft gedaan. Dat de opvoeding niet helemaal optimaal is hebben we vandaag ook gemerkt. Charlotte liet haar nagellak per ongeluk een paar uur onbewaakt buiten staan. En wat denk je, de meiden kwamen met roze gelakte (teen) nagels langs. Wat een boefjes.... Gisteren gingen we naar het strand met ons bakkie (zo noemen ze hier een auto met open bak). We wisten niet wat we zagen, ze kennen geen maxi-cosi's om hun baby's in te vervoeren en gordels zijn ook overbodig. Wij hebben er juist wel van genoten, heerlijk onze haren in de wind en crossen door de mooie omgeving.

De zee is hier prachtig, mega hoge golven. Je kunt hier bijna niet in zwemmen, want dat is veel te gevaarlijk. Gelukkig hebben ze hier een oplossing voor, kleine en grote pooltjes waar je veilig in kan zwemmen. Dit zijn een soort afgebakende stukken zeewater, zonder gevaarlijke golven.

Aangezien het hier nu vakantie is, zijn er nog niet veel kinderen bij Kwa Mama. Normaal gesproken komen van maandag tot en met vrijdag de jongste kinderen van 0-6 jaar naar Kwa Mama voor peuter- en kleuter onderwijs. Iedere vrijdagavond wordt er een jeugdavond georganiseerd, waar de oudere kinderen leuke activiteiten kunnen doen. Onze eerste avond bij Kwa Mama bestond dus uit het spelen van twister, memory, yenga en vooral dansen. Iedereen bracht zijn eigen dansmove in, die vervolgens na werd gedaan door de hele groep. En wij maar zweten!! We hebben met eigen ogen kunnen zien dat alle donkere kids ritmegevoel hebben, die heupen gaan heen en weer ongelofelijk!

Vandaag zijn we naar Shaka's Head (het township) gegaan, wat naast Kwa Mama ligt. Dit was heel indrukwekkend. Deze mensen zijn arm en leven in kleine hutjes. Het lijkt wel alsof 90% van het township bestaat uit kinderen. We begonnen onze tocht met 2 kinderen en we eindigden met 15 kinderen. Ze wilden allemaal een hand van ons, aan elke vinger 1 kind. Op een gegeven moment kwam er een oudere kerel aan Charlotte's hand hangen. Hij leek in het begin oprecht geïnteresseerd in haar looks, maar later bleek geld toch belangrlijker. Hij vroeg heel brutaal 7 Rand (50 eurocent) voor het kopen van één bier. Oke shut up!

Morgen begint de schoolweek, we zijn benieuwd wat ons te wachten staat. We hebben al een beetje kunnen observeren, maar de structuur binnen Kwa Mama is nog ver te zoeken. Dus werk aan de winkel!